شب آرامی بود
می روم در ایوان، تا بپرسم از خود
زندگی یعنیچه؟

مادرم سینی چایی در دست
گل لبخندی چید ،هدیه اش داد بهمن
خواهرم تکه نانی آورد ، آمد آنجا
لب پاشویه نشست

پدرم دفتر شعری آورد، تکیه بر پشتی داد
شعر زیبایی خواند ، ومرا برد، به آرامش زیبای یقین
با خودم می گفتم:

زندگی، راز بزرگی است که در ما جاریست
زندگی فاصله آمدن و رفتنماست
رود دنیا جاریست
زندگی ، آبتنی کردن در این رود است
وقت رفتن به همانعریانی؛ که به هنگام ورود آمده ایم
دست ما در کف این رود به دنبال چه میگردد؟

هیچ!

زندگی ، وزن نگاهی است که در خاطره ها می ماند
شاید این حسرتبیهوده که بر دل داری
شعله گرمی امید تو را، خواهد کشت
زندگی درک همین اکنوناست
زندگی شوق رسیدن به همان
فردایی است، که نخواهد آمد
تو نه در دیروزی،و نه در فردایی
ظرف امروز، پر از بودن توست
شاید این خنده که امروز، دریغشکردی
آخرین فرصت همراهی با، امید است
زندگی یاد غریبی است که در سینهخاک
به جا می ماند

زندگی ، سبزترین آیه ، در اندیشه برگ
زندگی، خاطر دریایی یکقطره، در آرامش رود
زندگی، حس شکوفایی یک مزرعه، در باور بذر
زندگی، باوردریاست در اندیشه ماهی، در تنگ
زندگی، ترجمه روشن خاک است، در آیینهعشق
زندگی، فهم نفهمیدن هاست
زندگی، پنجره ای باز،به دنیای وجود
تا که این پنجرهباز است، جهانی با ماست
آسمان، نور، خدا، عشق، سعادت با ماست
فرصت بازی اینپنجره را دریابیم
در نبندیم به نور، در نبندیم به آرامش پر مهر نسیم
پرده ازساحت دل برگیریم
رو به این پنجره، با شوق، سلامی بکنیم

زندگی، رسم پذیرایی از تقدیر است
وزن خوشبختی من، وزن رضایتمندیست
زندگی، شاید شعر پدرم بود که خواند
چای مادر، که مرا گرم نمود
نانخواهر، که به ماهی ها داد
زندگی شاید آن لبخندی ست، که دریغش کردیم
زندگیزمزمه پاک حیات ست ، میان دو سکوت
زندگی ، خاطره آمدن و رفتن ماست
لحظه آمدنو رفتن ما ، تنهایی ست
من دلم می خواهد
قدر این خاطره را دریابیم.